Psychologia dla rodzica

Psychologia dla rodzica

Rodzicu pamiętaj, że nie jesteś menedżerem Bayernu Monachium czy FC Barcelony i UKS Szopienice to też nie jest tak wielki klub. Twoja pociecha też nie jest jeszcze profesjonalnym piłkarzem. Oni są dziećmi i nie potrzebują nikogo krzyczącego i skaczącego przy linii autowej jak szaleniec, jak gdyby ich życie zależało od rezultatu meczu albo występu ich dzieci.

Jednym z głównych przyczyn rezygnacji z tej pięknej gry, jaką jest piłka nożna, jest presja rodziców na dziecko. Wiemy, że jednym z największych snów prawie każdego rodzica jest to, aby ich dziecko stało się profesjonalnym piłkarzem, by było najlepsze i by zawsze wygrywało, ale pamiętajmy, że najważniejszym powodem dla którego dzieci grają w piłkę nożną jest zabawa i radość czerpana z niej. Wyjmując czynnik zabawy z gry dziecka, od razu widać zniechęcenie i znudzenie, co prowadzi do rezygnacji. Rodzicowi bardzo trudno jest stanąć i obserwować swoje dziecko upadające czy przegrywające z przeciwnikiem. Instynkt rodzica podpowiada, aby zachęcać ich, lecz jest cienka linia pomiędzy zachętą a byciem natrętnym lub naciskaniem niepotrzebnie na swoje dziecko. Ze smutkiem należy stwierdzić, że to ostatnie często jest powszechne.  Ci rodzice, którzy są natrętni mogą zmusić swoje dziecko do „schowania się do muszli” i spowodować obawę przed popełnieniem błędu. Jest to złe, żadne dziecko nie potrzebuje tego i żaden rodzic nigdy nie powinien zawstydzać lub wprawiać w zakłopotanie z powodu występu, zdolności lub rezultatu meczu w którym uczestniczyli. Rodzice powinni być mniej krytyczni. Dzieci są bardzo twarde i elastyczne, ale z tego samego powodu są także bardzo kruche i potrzebują zaufania i wiary swoich rodziców. Rolą rodzica jest pomoc dziecku lub pokaz: zachęty, cierpliwości, zrozumienia i zaufania. Można pomóc swojemu dziecku poprzez pochwały, oklaski, słuchanie lub pokazując zainteresowanie. Wszystkie te rzeczy mogą nie tylko pomóc rozwinąć się, ale także wyjąć więcej z gry.  Z takim podejściem dziecko będzie czuło się niepokonane i bezkonkurencyjne. Otrzyma tyle zaufania od rodziców, że wszystkie strachy czy wątpliwości znikają. Natrętni rodzice, z drugiej strony, mogą zniszczyć zaufanie dziecka, napełnić ich pełnią strachu i zabrać całą zabawę i przyjemność z gry, która jest czymś naturalnym dla wszystkich uczestników sportu i raz utracona może być bardzo trudna do odtworzenia.

Rodzic powinien rozmawiać z dzieckiem zarówno przed, jak i po zakończeniu meczu.

Przed meczem:

Nie powinno się stawiać dziecku żądań przed meczem typu: „strzel gola”, „musicie wygrać”. Zamiast tego powiedz „baw się dobrze”. W ten sposób dziecko czuje się zrelaksowane bez żadnych zbędnie stawianych oczekiwań – jest to bardzo ważne.

Podczas meczu:

Podczas meczu każde dziecko wypatruje znajomej twarzy poza boiskiem, na kogoś kto pokaże, chociaż troszkę uśmiechu na twarzy, kiwnie głową czy mrugnie oczami. To wszystko, co młodzi zawodnicy potrzebują, zamiast głośnego krzyczenia „dobra robota”, które może oderwać dziecko od gry. Mały znak daje pewność siebie dziecku, że ma wsparcie , że ktoś obserwuje jego każdy ruch. Okrzyki naprawdę mogą mieć negatywny wpływ na grę dziecka i nastawienie podczas gry.  Przez subtelną zachętę i uznane dziecko w końcu przestanie szukać mamy lub taty w tłumie i nie będzie potrzebowało imponować im czy szukać aprobaty. To pozwoli im skoncentrować się na grze i zabawie wolnej od presji.

Po meczu:

Po skończonym meczu należy powiedzieć dziecku jak dobrze się spisało i że jest się dumnym z niego. Nie należy poddawać krytyce lub analizować sytuacje z boiska. Czasami dzieci same dobrze wiedzą, co zrobiły dobrze a co im poszło źle i nie potrzebują przypominania o ich słabym występie oraz nadmiernego chwalenia. Dzieci mają naturalnie wysokie wymagania, co do swojej osoby i mogą być własnymi, najgorszymi krytykami. Jeśli dziecko schodzi z boiska złe i krytykuje siebie należy wysłuchać go. Pamiętaj, że dziecko wie, kiedy jest okłamywane, więc byłoby złą rzeczą mówienie mu, że zagrało dobrze, jeśli same czuje inaczej. Zamiast tego należy spróbować wyjaśnić dziecku, że każdy ma swój lepszy i gorszy dzień i nie należy rozpamiętywać tego przez dłuższy czas. Jeśli zaś dziecko rozegrało świetny mecz, ważne jest, aby nie przesadzać z pochwałą. One także same wie, na co je stać. Zwykła pochwała i uznanie wystarczą. Wielu rodziców często przechwala swoje pociechy i ostatnią rzeczą, jaką dziecko potrzebuje, bez względu na umiejętności jest powiedzenie mu, że będzie profesjonalnym piłkarzem, a co gorsze gwiazdą.

Podczas treningu:

Podczas zajęć treningowych ważne jest by dziecko skupiło się na zajęciach. Podobnie jak i w szkole, tu trening jest nauką, jednakże w odróżnieniu od niej Twoje dziecko lubi to robić i jest tu z własnego wyboru. Ważne jest więc, żeby go nie rozpraszać, dlatego też podczas zajęć rodzic powinien znajdować się w odpowiedniej odległości od boiska. Unikaj w rozmowie z innymi rodzicami uwag, zwłaszcza krytycznych, w obecności dziecka lub w jego pobliżu. Twoje subiektywna opinia nie pomoże a może zachwiać zaufaniem Twojego dziecka względem klubu lub trenera a tym samym wpłynąć na jego zaangażowanie w pracę i chęci. Choć naturalnym instynktem rodzica jest podpowiadanie i korygowanie pamiętaj, że na boisku od tego jest trener. To on jest wtedy nauczycielem, wychowawcą i opiekunem.